Historiek zaal

2021 – Aanbrengen geluidsisolatie op plafond en vernieuwing geluidsinstallatie met beamer

  Speech van Jan De Ron van 25.10.1953 t.g.v. de inhuldiging van zaal “Ons Huis”:

Geachte toehoorders,

13/4/1952: Pasen: De grote mijlpaal in de geschiedenis van ons KWB leven. Na de hoogmis loopt het gesprek weer eens over een eigen lokaal. Hoe dikwijls hebben we dit onderwerp reeds niet aangesneden. Hoe dikwijls zijn wij voor dat oud versleten schoolgebouw (rechtover de kerk? nvdr) niet blijven stilstaan om te zien of dit het kopen nog waard was en of er iets goeds kon van gemaakt worden.

“Hadden we maar de grond al” zegt Georges Janssens opeens. Waarop Constant Tambuyzer al lachend antwoordt: “Ge kunt een stuk van mijn hof krijgen” – “Houdt u dat staan?” replikeerde Georges – “Zeker, waarom niet?” klinkt het prompte antwoord. – “Dan komt er een vergaderzaal” zegt Georges.

Zoals ik al zegde beloofde onze vriend Constant Tambuyzer op 13/4/1952 een stuk grond van zijn hof af te staan. Hij was het die de basis legde voor de opbouw van “Ons Huis”. Dank zij hem vieren wij vandaag deze schone jubeldag. Daarom gaat onze dank in de eerste plaats naar hem en wij feliciteren Constant hartelijk om het prachtige initiatief dat hij heeft durven nemen en om de grote persoonlijke opoffering die hij samen met zijn gezin heeft willen doen voor het welzijn en de vooruitgang van onze K.W.B. afdeling en ook van al onze christelijke verenigingen.

Onmiddellijk steekt het bestuur de koppen bijeen en wel op 15/4 (1952). Het probleem wordt besproken, gewikt en gewogen en een eerste project wordt opgesteld voor een zaaltje van 6 op 8 meter. Vervolgens wordt het 8 op 10 meter, hetzij van 48 m² op 80, om daarna te worden wat het nu is , 10 op 16 of 160 m². De wagen is aan het rollen.

Er wordt besloten dat het merendeel , t.t.z. al wat mogelijk is, door de K.W.B-ers zelf zou gedaan worden; er zouden feesten, Vlaamse kermissen enz. worden gegeven om de leningen af te leggen. Piet Rosiers wist cementsteen te koop in Vilvoorde en zou zich ’s anderendaags reeds in verbinding stellen met de huisbewaardster. Deze bepaalt de prijs van de stenen en voegt erbij dat de eigenaar M. Lechien in Humbeek woont. ’s Zondags daarop gaan we die heer vinden en de koop wordt gesloten voor onmiddellijke afhaling en met een reusachtige vermindering op de bepaalde prijs. Maar dan kwam de kat op de koord. De wijkmeesters keuren het voorstel goed, berekeningen worden gemaakt, de geestdrift is groot, de verwachtingen gespannen, als de eerste bom barst: wij komen juist 6.000 fr. (€ 150) tekort om de stenen te kopen en het vervoer te betalen, en het waren de laatste stenen. Het valt als een koud stortbad over onze hoofden: immers dergelijke gelegenheid zou zich nooit meer voordoen. Daarbij heeft de algemene vergadering haar goedkeuring hieraan nog niet gehecht. Wat gedaan? En daar komt de gelukkige oplossing uit de mond van onze ondervoorzitter, die het hoeft gezegd, een bewonderenswaardige vaardigheid en spitsvondigheid aan de dag heeft gelegd in de ganse opbouw van onze zaal: “Laat al wie kan duizend frank uitleggen, dan kunnen we die stenen kopen, desnoods voor later”. En daar komt de offervaardigheid en de schoonheid van de K.W.B. tot uiting. Zes wijkmeesters leggen elk 1000 frank bij elkaar, terug te betalen op onbepaalde termijn, om de stenen te kopen. (nvdr: in latere verslagen vinden we de namen: Georges Janssens, René Jacobs, Pieter Jacobs, Georges van Asbroeck, Frans Van Kelst en Constant Tambuyzer). Deze zesduizend frank zijn op dit ogenblik nog niet terugbetaald. ( nvd:. Wel op de algemene vergadering van 23 september 1954.) Welke een schoon en moedig gebaar van deze flinke mannen ten overstaan van hun afdeling! De algemene vergadering keurt het voorstel eveneens goed en nog dezelfde week worden met de medewerking van de zeer bereidwillige autovoerders Janssens Theophiel en Muyldermans Frans 60 duizend kg stenen van Vilvoorde naar Weerde gebracht , die over een afstand van 60 tot 70 meters dan nog moesten versjouwd worden. 10 uren duurde dit werkse en als men weet dat elke steen 25 kg weegt en dat hij 2 maal moest gelost en geladen worden, dan wil dit zeggen dat er op 10u tijds 240.000 kg stenen verzet werden, hetzij 24 ton per uur.

Van aanpakken, geestdrift en solidariteit gesproken. Er dient bijgevoegd te worden dat het paard van Karel Jacobs hier een aardig stukje werk verricht heeft om de stenen door het smalle voetpad te versjouwen.

Van nu af is er geen rust meer voor onze kwb-ers. Op 2^de Sinkendag wordt er steengruis gehaald bij KWB-er Mathijs Roger. Twee aan elkaar gehaakte karren, ter beschikking gesteld door de landbouwers Juul Adriaens en Karel Van Haezendonck, worden verschillende malen van de Heidestraaat naar hier overgebracht. 2 ton cement wordt gekocht voor de grondvesten. Anderzijds brengen we een bezoek aan de werkhuizen van de heer De Coster welke, tussen haakjes gezegd, de vijf buitenramen geschonken heeft, voor het bestuderen van de ijzerengeraamten voor het dak. De heer Vandevijver, architect aldaar, belooft ons het plan van de zaal dringend te zullen tekenen zonder kosten. Wij danken deze beide heren ten zeerste om hun milde steun. Anderzijds trekken drie man, Janssens Georges, Pieter Jacobs en ikzelf, naar Nimy, met het oog op het aankopen van de ijzerengeraamten. Zij kunnen spijtig genoeg niet dienen waarop Fans Van Kelst, Frans De Conick en Pieter Jacobs besluiten zelf de nodige ijzerengeraamten te vervaardigen.

De Lourdesbedevaart en de Vlaamse kermis, en daarbij het wachten op de goedkeuring van de stedebouw beletten ons echter verder te bouwen. Enkel de fondementen worden in 1952 door onze mannen onder de leiding van Karel Usewils nog gegoten en de winter staat voor de deur. Gelukkige periode voor overwegen en de nodige financiële middelen bij elkaar te zoeken. Anderzijds de nodige tijd om te beraadslagen met de aannemers voor de werken die wij zelf onmogelijk zelf zouden kunnen verrichten.

Op 11 maart 1953 worden de werken echter voor goed aangevangen en sinds die tijd heeft het niet meer stil gestaan.

Wij treffen een overeenkomst met onze vriend Jan Van Lei. Jan had het immers altijd gezegd: voor de mannen van de KWB wil ik dat spel nog rechtzetten. En inderdaad samen met zijn twee moedige helpers Frans Verhelst en Warre Deboeck heeft hij het metselwerk in zeer korte tijd uit den grond gestampt. Wij zijn Jan, Frans en Warre hiervoor eeuwig dankbaar. Zij hebben ons waarlijk uit de nood geholpen.

Intussen waren onze mannen ook begonnen met het vervaardigen van de ijzerengeraamten naar een project dat door Frans Van Kelst en zijn schoonzoon Frans De Coninck werd opgemaakt. Avond na avond werd er door verschillende handen gehamerd, gezaagd en geboord. Een elektrische laspost werd gehuurd om de op maat gezaagde stukken aan elkaar te lassen. Hoe dikwijls hebben we ons niet afgevraagd of dit reusachtig laswerk tot een goed einde zou geraken. Maar steeds was Frans Van Kelst daar met zijn eeuwige glimlach: Wees maar gerust: dat komt in orde. En inderdaad, na vele avonden van zwoegen stonden de vier geraamte klaar, en dit dank vooral aan Stafke Cromboom, de toekomstige schoonzoon van onze schatbewaarder (Felix Scholiers nvdr). Wij hadden hem inderdaad gevraagd of hij niet bereid zou zijn een handje te komen toesteken bij het laswerk. Staf doet het volgaarne in zoverre dat hij de ganse geraamten bijna afwerkt; avond na avond komt Staf terug ondanks he feit dat hij zijn eigen huis moet opknappen voor zijn huwelijk. Hij, als niet KWB-er, als vreemdeling nog in Weerde (nvdr. Staf was afkomstig van Zemst!), knapt dit reusachtig werk op zonder er ook maar een enkel vergoeding voor te aanvaarden. Staf is ondertussen Weerdenaar geworden en ik ben overgelukkig u te kunnen melden dat hij die onze afdeling zulk een reusachtige dienst bewezen heeft, thans ook tot deze afdeling behoort. Niet langer dan gisterenavond heeft hij zich laten aansluiten. Waarde vriend Staf, hartelijk dank en welkom in onze grote KWB-familie. Ook Frans Van Noyen, een andere Zemstenaar, heeft medegewerkt aan het laswerk. Eveneens hartelijk dank Frans. Ik wil er ook nog bijvoegen dat deze geraamten spoedig vervaardigd werden door de overgrote bereidwilligheid van Constant Van Asbroeck. Steeds even goed geluimd en tevreden als het werk vorderde heeft hij die lastpotten van KWB-ers daar meer dan een maand rond zijn huis, door zijn huis en in zijn huis laten lopen met hun oorverdovend lawaai. Ge moet waarlijk een goede ziel zijn om een dergelijke last rond uw oren te willen. Wij zijn er Constant dan ook des te dankbaarder om. Een pluimpje ook voor de twee Fransen, schoonvader en schoonzoon, alsmede voor Pieter Jacobs die het aandurfden de zware verantwoordelijkheid van dergelijk werk op hun te nemen.

Op 1 mei worden de zware ijzeren geraamten op de muren geplaatst, nadat deze gevaarten van meer dan driehonderd kilo van bij Constant Van Asbroeck naar hier werden gedragen. Alhoewel het op de muur plaatsen met primitieve middelen moest gebeuren en sommige kenners ons meldden dat we hiervoor meer dan twee dagen nodig zouden hebben dan kan ik verzekeren dat wij met deze krachttoer alle verwachtingen overtroffen hebben. Waar wij om 9u15 begonnen met het eerste ijzeren gevaarte daar was het laatste om 12u45 op de muren. Alles puik in de haak en ’s namiddags konden we beginnen met de I ijzers.

Na de plaatsing van de I ijzers komt de dakbedekking aan de beurt. Enkel de buitenbekleding van het dak, namelijk van de schaliën, is het werk van een gespecialiseerde stielman, en wel de voorzitter van de KWB van Zemst. (U ziet, geachte toehoorders, dat onze vrienden van Zemst daadwerkelijk meehielpen aan de opbouw van Ons Huis.)

De vloertegels komen uit Mol en werden door de bereidwillige tussenkomst van de Z.E.H. Casteels, bestuurder van het college aldaar, geleverd. Wij danken de Z.E.H. Casteels hiervoor van harte en anderzijds ook voor de waardevolle raadgevingen die hij ons heeft willen verstrekken. Onze KWB-er Karel Usewils heeft de verschillende tegels zo in elkaar geweven dat zij een prachtig geheel vormen met de zaal. Buiten de plakkerij nog, die aan gunstige voorwaarden werd gedaan door de h. L. De Coster en waarvoor we hem ten zeerste danken, is al het overige eigen werk van onze mannen, t.t.z. de schrijnwerkerij, de bekledingen, de schilderingen enz. Onder de kranige leiding van Georges Janssens hebben wij tot middernacht gewroed om de zaal tegen vandaag af te krijgen. En wij zijn er glansrijk in geslaagd.

Ee vijftigtal KWB-ers hebben hun steentje bijgedragen tot dit reusachtig werk. Aan al deze mannen een hartelijke proficiat voor hun moedige verwezenlijking. Waar ik anderzijds in deze uiteenzetting reeds gewezen heb op de uitzonderlijk verdiensten van sommige onzer K.W.B-ers kan ik niet nalaten te vermelden Albert Juliens, Leon Vander Jeugd, Karel Usewils, Frans Goovaerts,die de laatsten tijd formidabele inspanningen geleverd hebben, alsook René Jacobs en Georges Van Asbroeck, de mannen van het begin tot het einde, en vooral onze kranige Pieter Jacobs, hij, de duivel doe den al, die hier uur na uur, dag na dag, week na week, maand na maand, alle mogelijke en bijna onmogelijke karweien heeft opgeknapt en het zwaarste werk steeds voor zich nam.

Zo is onze zaal of beter “Ons Huis” rechtgekomen en het is een feit dat we buitengewone steun en hulp gekregen hebben van alle kanten en van alle zijden, op alle gebied, en hier wil ik in herinnering brengen de buitengewone gift van zijne Eminentie Kardinaal Van Roey; het zou ons echter te ver brengen om deze lange lijst van weldoeners op te noemen op gevaar van iemand te vergeten.

Wij danken dan ook al deze mensen uit de grond van ons hart voor de buitengewone hulp en de buitengewone steun die zij ons, Goddank, hebben willen verlenen.

Dit belet echter niet, geachte toehoorders, dat wij volmondig mogen verklaren dat datgenen wat onze K.W.B.-afdeling verwezenlijkt heeft, en dat u hier met eigen ogen kunt bewonderen, een buitengewone krachtinspanning, een formidabele prestatie is, die misschien door weinigen zal nagedaan worden. “Ons Huis” is het symbool van de echte solidariteit. Ons Huis is het sprekenst bewijs van de ware opofferingsgeest die er in de K.W.B. heerst en die onze K.W.B. beheerst. Ons Huis is de vaste overtuiging van de christelijke vriendschapsbanden die er onder onze K.W.B.-ers bestaan. Moge ’t voor de niet K.W.B.-ers een aansporingzijn om aan te sluiten bij onze grote K.W.B.-familie. Mogen zij hierdoor ertoe gebracht worden zich te komen overtuigen van het feit dat de K.W.B-ers elk persoonlijk doel en elk persoonlijk belang spontaan ter zijde schuiven om zich overal en altijd ten dienste te stellen van het algemeen welzijn. Wij roepen hun toe, Vrienden Niet-K.W.B.-ers sluit aan: komt u overtuigen van de familiegeest die er in de K.W.B. heerst, kamt daar aanvoelen de solidariteit, de menslievendheid en het plichtsbesef tegenover de medearbeiders, komt daar kennis maken van het echte doel van de K.W.B.: “Het uitbouwen van een schone en gelukkige arbeidersgemeenschap”.

En ik wil sluiten met deze wens: Moge “Ons Huis” voor onze K.W.B.-ers en voor al onze christelijke verenigingen steeds een echte en blijvende THUIS wezen. Ik dank U.

DE RON JAN, Voorzitter van de K.W.B.